غدیر خم  چه غوغایی  بپا کرد/ تمام حاجیان را رو نما کرد 

به یک جا آن قدیر آفرینش  / پیامبر را به امری  مبتلا کرد

که اعلام امامت را به خُم کن/ پیمبر جمله یاران را صدا کرد 

 جهازی از شترها  را به پا کرد / علی را کُنتُ مولایی  ندا کرد

ز یاران بعض شان مسرور گشته/ و بعضی رنگ رخساره سیا کرد

حسادت روی ایمان شان نشسته / که تاریکی، ره از نورش جدا کرد

بشد بانگ مخالف، های و هویی / رسول الله، علی از دل دعا کرد

خدایا! یاری اش کن  ناصرانه /  به دشمن های او نفرین به جا کرد

همه رفتند و خُم بر جای مانده / غبار غم در آن وادی چها کرد

همه ره را به منزل بر نموده  /  پیمبر بر مدینه ره سوا کرد

گذشت و تا رسول الله بگذشت / مدینه در غم احمد جفا کرد

علی در بند غسل و دفن احمد / صحابه از علی ره  را جدا کرد

سفارش های احمد گرد بگرفت / هوای نفس ما بلوا بپا کرد

بشد اسلام او هفتاد فرقه / همه برکفر، همدیگر چها کرد

عجب دینی از او کردار کرده /  خدا با این همه رحمی به ما کرد   

نصرت الله جمالی   

{از وبلاک سخن نو}